Het begin
Onze vogelvlucht door de geschiedenis van de vereniging begint in 1921. Op 18 maart van dat jaar richten enkele jongelui een voetbalvereniging op: “BREDERODES” was geboren. Nog wel niet onder die naam, maar als “Hercules”. Op indicatie van het toenmalig bondsbestuur werd al spoedig die naam gewijzigd in “BREDERODES”. De vereniging vond met name bij de jeugd veel enthousiasme, maar toch vierden allerlei principes in die tijd hoogtij. Van een honderdtal leden verloor men daardoor weer een deel. Een vaste kern vocht echter voor het behoud van BREDERODES en zorgde ervoor dat in het seizoen 1921-1922 aan de competitie van de U.P.V.B. (de huidige afdeling Midden van de K.N.V.B.) kon worden deelgenomen. Na deze beginperiode bleef de vereniging een belangrijke plaats innemen in de Viaanse samenleving. De vereniging kende in haar prestaties in de jaren ’20 en ’30 haar “ups en downs, maar in het algemeen leidde zij een gezond en positief bestaan.
De oorlogsjaren
De mobilisatie in 1939/1940 eiste veel spelende leden voor de militaire dienst en het ledental daalde verontrustend. Maar het bestuur en enkele trouwe leden gaven geen krimp. En ook nu weer werd hun moeite beloond. In 1941 werd het 20-jarig bestaan op luisterrijke wijze gevierd. In 1942 waren, door gedwongen vertrek, drie penningmeesters op rij nodig. Er werd een noodcompetitie georganiseerd en alleen het 1ste kon de competitie afmaken. Het 2de en het 3de moesten vroegtijdig worden teruggetrokken. Er heerste een bedrukt verenigingsleven. In 1944-1945 werd er geen competitie gespeeld, het speelterrein op de Mijnsheerenwaard (naast de huidige “oude” Lekbrug) werd gevorderd en de accommodatie werd door de Duitse bezetter gesloopt. Ook het noodterrein aan de Ringdijk, vlak achter de Buitenstad mocht niet meer worden bespeeld. Terwijl ook hier het kleedlokaal ten offer viel aan de geschutstellingen van de bezetter. Het bestuur besloot hierop de vereniging te laten onderduiken, en vanaf 1 september 1944 werd er geen contributie meer geheven. De schrijfmachine ging voor deze gelegenheid bij de ondergrondse in dienst en deed daar nuttig werk. In april 1945 werden weer heimelijk bestuursvergaderingen gehouden en in mei 1945 ging alles weer draaien.
De sterke groei
Nieuwe reglementen en een groeiend ledental bewezen de kracht van onze vereniging. Het speelterrein op de “Mijnsherenwaard”, dat grondig vernield was, werd weer bespeelbaar gemaakt en het kleedlokaal werd wederom opgebouwd. Ook in die tijd werd er veel aandacht aan de jeugd besteed. Er werden o.a. wedstrijden tegen de Engelse bevrijders georganiseerd. Van de recettes van deze wedstrijden werd een flink bedrag aan het Rode Kruis afgestaan. In 1945 werd met vier senioren elftallen en een aspiranten team aan de competitie deelgenomen. Het ging weer de goede kant op met de vereniging.
De geschiedenis herhaalt zich
Een bekend spreekwoord dat ook voor onze vereniging nogal eens gebruikt kon worden. De wisselende successen waren daar de oorzaak van. In seizoen 1947-1948 werd het eerste elftal kampioen van de vierde klasse van de K.N.V.B., in 1949 degradatie naar de afdeling Utrecht. Kampioen en promotie naar de vierde klasse in 1956. Wederom degradatie in ’64 en 6 jaar later in 1970 kampioen en opnieuw naar de vierde klasse. Ondanks dit alles groeide de vereniging gestaag. De groei betrof vooral de jeugdafdeling, waarvoor inmiddels een jeugdcommissie in het leven was geroepen. In 1962 besloot men tot de oprichting van een zaterdagafdeling. De sterke groei zorgde ervoor dat ook naar een nieuwe accommodatie uitgekeken moest worden. Zo werd “Mijnsherenwaard” na een periode van ruim veertig jaar verruild voor een nieuw sportcomplex aan de Sportlaan met twee speelvelden en een halfverhard trainingsveld. Bovendien een, voor de begrippen uit die tijd, riant clubgebouw annex kleedruimtes. Dit clubgebouw werd door de eigen leden gebouwd. Mede door een sterke uitbreiding van Vianen werd hier de aanwezige ruimte al gauw te krap.
Sportpark “Blankensteijn”
Zo kwamen we uiteindelijk terecht op onze huidige accommodatie, genoemd naar de toenmalige voorzitter van de V.V.BREDERODES en wethouder van sportzaken H.T. Blankensteijn. Op dit sportcomplex beschikt de vereniging over 5 speelvelden, waarvan één grasveld met verlichting en tribune, drie kunstgrasvelden met verlichting en nog een grasveld. Het clubgebouw, kleedkamers en het “praathuis’ zijn in het bezit van V.V.BREDERODES. Op dit complex zette zich een sterke groei van de zaterdagafdeling in. Sinds 1976 beschikt de vereniging ook over een zaalafdeling die haar activiteiten in sporthal “Helsdingen” uitoefent. Sinds het damesvoetbal van de grond is gekomen, is ook Brederodes met damesvoetbal gestart. Zo ziet u dat op iedere leeftijd door jongens, meisjes, senioren en veteranen bij ons gevoetbald kan worden.
